Ποπ από άλλο κόσμο ή μήπως απ' αυτόν αλλά χρόνια πιο μπροστά? Ιδού...
Ελάχιστη κιθάρα, δύο synths, σκόρπια drums, συνεχείς χορωδιακές διφωνίες και πολύ, μα πάρα πολύ, sampling αποτέλεσαν το κύριο μενού που σέρβιραν οι τρεις μουσικοί στα περίπου 80 λεπτά που διήρκεσε η συναυλία.
Άσχετα από το αν αρέσουν σε κάποιον ή όχι, - η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν κάποιες κουραστικές στιγμές αλλά και απογειωτικές στον αντίποδα - οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η εγκεφαλική pop που μας παρουσίασαν είναι μακράν η πιο πειραματική και πρωτοποριακή αυτή τη στιγμή. Πλήρης απουσία κουπλέ-ρεφραίν, άναρχη δομή στις συνθέσεις αλλά παράλληλα πολύ προσεγμένο χτίσιμο του ήχου, ο οποίος πέρναγε από λογιών λογιών φίλτρα και παραμορφώσεις γεννητριών μέχρι να φτάσει στα αυτιά μας. Στηρίχθηκαν κυρίως στα δύο τελευταία άλμπουμς τους, Feels και Straberry Jam καθώς και στο επερχόμενο Merriweather Post Pavllion με τον Avey Tare να δίνει το ρυθμό παίζοντας κιθάρα και drums, ουρλιάζοντας και χορεύοντας και τον Panda Bear να σιγοντάρει με τα ψυχεδελικά φωνητικά του. Ο κόσμος, ο οποίος ήταν ικανοποιητικός σε αριθμό για το είδος και το δύσκολο ήχο της "κολεκτίβας", στην πλειοψηφία του ανταποκρίθηκε θετικά στο κάλεσμα της τριάδας και παρατηρήσαμε αρκετά κεφάλια να πηγαίνουν πέρα-δώθε ανάλογα με το τέμπο του κομματιού.
Κρίμα που ήταν βιαστικοί και περιορίστηκαν σε ένα μόνο τραγούδι στο encore τους αλλά και κρίμα που χάσαμε το support act, αν και γενικά βρεθήκαμε σχετικά νωρίς στον χώρο του Gagarin.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου