Όσοι την είδαν για πρώτη φορά ενθουσιάστηκαν. Όσοι την είχαν ξαναδεί όχι τόσο. Ένας απ'αυτούς κι εγώ. Η καλοκαιρινή της εμφάνιση στο Synch ήταν σαφώς ανώτερη. Μόνο και μόνο η διαφορά των δύο χώρων ήταν αρκετή για να χάσει στη σύγκριση η συναυλία στο Gagarin. Ο ανοιχτός χώρος της Τεχνόπολης στο Γκάζι της παέι πιο πολύ.
Κατά τ' άλλα η συναυλία άρχισε πολύ δυναμικά με Overpowered και You Know Me Better και με τον κόσμο να συμμετέχει πολύ έντονα. Λέτε σ'αυτό να έπαιξε ρόλο και η έντονη παρουσία του gay κοινού?Πολύ πιθανό και καθόλου δε μας χάλασε γιατί έτσι θέλουμε το κοινό στα live...alive και όχι πεθαμένο. Όχι και παρλαπίπα όμως. Μετά τα 2-3 πρώτα κομμάτια που πέρασε ο ενθουσιασμός άρχισε το μπίρι-μπίρι.Τι κακό κι αυτό το πράμα!Δεν είμαστε σε club ή μπάρ, είμαστε σε συναυλία και έχουμε έρθει για να την ακούσουμε. Ή αν δεν έχουμε πάει εμείς οι ίδιοι γι'αυτό, το έχουν κάνει οι υπόλοιποι και τους σεβόμαστε..και αν δεν σεβόμαστε τους γύρω μας, σεβόμαστε τον καλλιτέχνη..και δε λέμε τα νέα όλης της βδόμαδας με την παρέα μας..το κάνουμε αργότερα..όταν πάμε στο club ή στο μπαρ..και εκεί κουβεντιάζουμε όσο θέλουμε..χωρίς να ενοχλούμε κανέναν,ούτε τον καλλιτέχνη ούτε τον υπόλοιπο κόσμο,ok?Ok!
Συνεχίζουμε με τα της συναυλίας.
Τα κοστούμια και τα διάφορα αξεσουάρ ήταν φανταστικά. Ξεχωρίζουμε το φούξια καπέλο-μάσκα, το σύμπλεγμα των δύο αφαιρετικών, πολύχρωμων ομοιωμάτων ανθρώπων που αγκάλιασαν ολόκληρο το σώμα της Roisin και η καρώ ασπροπράσινη κάπα που στο πίσω μέρος της πλάτης κατέληγε σε ελάφι-κούκλα.
Η Ιρλανδή πρώην Moloko χορεύει τέλεια, αν και αυτό το ξέραμε τόσο από το live στο Synch όσο κι από τα videoclip της με χαρακτηριστικότερο το Forever More (το οποίο μαζί με το Familiar Feelings δεν τα τραγούδησε προς μεγάλη μας απογοήτευση) και διατηρείται σε άριστη σωματική κατάσταση.
Δυστυχώς όμως τα highlights της βραδιάς περιορίζονται στα κοστούμια και στις χορευτικές ικανότητες της Roisin. Η κοιλιά που έκανε το live ύστερα από το ανεβαστικό ξεκίνημα ποτέ δεν ξεπεράστηκε πλήρως και η αίσθηση της αναμονής ενός παρόμοιου ξεσπάσματος ήταν συνεχής και δυστυχώς ανεκπλήρωτη γιατί κάτι τέτοιο ποτέ δεν ήρθε. Ίσως να φταίει και η σύγκριση όπως προείπαμε με το καλοκαιρινό live αλλά και το ότι ποτέ δεν υπήρξαμε φανς του funk/disco/soul ήχου που κυριάρχησε το Σαββατόβραδο στο πρόγραμμα της Roisin. Ψιλοβαρεθήκαμε δηλαδή σε κάποια σημεία για να το πούμε ξεκάθαρα και λίγες φορές μας συνεπήρε το show και η μουσική..Ίσως πάλι δεν είναι να βλέπεις έναν καλλιτέχνη που δεν είναι κι ο αγαπημένος σου τόσο συχνά..ίσως..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου