Τη μουσική την έχει. Τη φωνή την έχει. Το κοινό της το έχει. Την επαφή της με το κοινό φάνηκε ότι την έχει.Τα καινούρια τραγούδια τα έχει. Τί της έλειψε? Ο καλός ήχος που χαντάκωσε πολλά κομμάτια (βιολί και τρομπέτα συνήθως τσίριζαν στα αυτιά μας και το μπάσο κάλυπτε τους υπόλοιπους ήχους και κυρίως την ηλ. κιθάρα) και λίγο περισσότερη χάρη στις κινήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η συναυλία ποτέ δεν απογειώθηκε, αποτέλεσμα ίσως του τρακ της πρώτης μεγάλης της συναυλίας και μάλιστα sold out!Βέβαια οι προσδοκίες μας ήταν πολύ υψηλές, λόγω και του υψηλού ταλέντου της λεγάμενης και ίσως γι'αυτό δεν ξετρελαθήκαμε.
Το κακό είναι ότι με όλη αυτή τη φιλολογία γύρω από το όνομά της περιμένεις να δεις μια ολοκληρωμένη καλλιτέχνιδα και όχι ένα κορίτσι που κάνει το πρώτο της βήμα στη δισκογραφία.
Ο κόσμος ήταν ετερόκλητος και αυτό είναι το στοιχείο που κάνει την περίπτωση της Μόνικα ξεχωριστή. Έχει καταφέρει να περάσει τον ήχο της σ'ένα ευρύτερο κοινό, πέρα από την περιορισμένη αριθμητικά "indie" κοινότητα από την οποία και προέρχεται.
Πάλι καλά που το sold out σε αριθμό εισιτηρίων ήταν λογικό αυτή τη φορά και δεν στοιβάχτηκε κόσμος μέχρι και στις τουαλέτες όπως είχε γίνει στη Roisin Murphy που δεν ήταν καν sold out (ακόμα θα έκοβαν εισιτήρια αν μπορούσαν...).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου