Μούφα η παράσταση. Εκτός αν είμαι τόσο απαίδευτος πια και αδυνατώ να συλλάβω τα μεγάλα νοήματα. Απλά νοήματα όμως νομίζω ότι μπορώ να συλλάβω αλλά ούτε από τέτοια είχε το μενού. Καλοί οι νεωτερισμοί και η αποδόμηση δε λέω αλλά να μιλάνε πρώτα σαν άνθρωποι οι ηθοποιοί και μετά όλα αυτά. Ήταν φορές που δεν καταλαβαίναμε τι έλεγαν με τέτοια ροή και εκφορά λόγου που είχαν. Αν πάντως κάποιος είδε την παράσταση και ενθουσιάστηκε τον παρακαλώ ειλικρινά να ρίξει λίγο από το φως του κι εδώ.
ps: Το γαμημένο το κεφάλι, μου κατέστρεψε τη φωτό.
3 σχόλια:
Περαστικά μας. Αλλο αποδόμηση. Αλλο αναδόμηση. Το θέατρο δεν είναι ουτε εργολαβια ουτε απλά πολιτικό μανιφέστο των 70'ς.Η πρόταση για την ανανέωση δε θάρθει απο την Δύση. Ισως απο την Ιαπωνια της Ανατολής που έχει να διαχειριστει ποιητικό έργο 2.500 ετών.
Ας προσέχαμε τις συνεντεύξεις του σκηνοθέτη πριν, τότε θα ξέραμε που πάμε.
Είχα αποφύγει να διαβάσω συνεντεύξεις του σκηνοθέτη, γιατί γενικά δεν θέλω να ξέρω τι με περιμένει πριν δω κάτι αλλά όσο και να σε προϊδέαζε για την πρότασή του, αμφιβάλλω αν θα είχα καταλάβει ότι θα ακολουθούσε κάτι σαν κι αυτό που παρακολουθήσαμε. Προσπάθησα να είμαι όσο ανοιχτόμυαλος γίνεται κατά τη διάρκεια της παράστασης και της έδωσα πολλές ευκαιρίες, μέχρι ένα σημείο όμως που δεν πήγαινε άλλο. Χωρίς να είμαι ειδικός και με το κριτήριο ενός θεατή που δεν βλέπει για πρώτη φορά θέατρο ούτε αρχαία τραγωδία κρίνω ότι ήταν μια άστοχη σκηνοθεσία με πολλά κενά και προχειρότητες.
προχειρότητα,και ασπόνδηλο... οταν ο διευθυντής του εθνικού κέντρου θεάτρου θα προτιμούσε να μην είναι στους επισήμους για να μπορούσε να φύγει στη μέση, τότε μάλλον δεν είμαστε θεατρικά απαίδευτοι αλλα η παράσταση είναι αίσχος...
Δημοσίευση σχολίου