Ουφ, γεμάτη βδομάδα! Δε λέω, μακάρι να είχαμε τόσα πράματα να κάνουμε όλο τον χρόνο.
Νύχτες Πρεμιέρας κυριάρχησαν με:
Last Drive - αρκετά κατατοπιστικό για την πορεία του συγκροτήματος, όχι τόσο για το λόγο παύσης αλλά οκ, δε γίνεται να τα ξέρουμε και όλα. Ο ήχος χάλια όμως, σαν να ήταν γυρισμένο με κινητό. Άσχετο αλλά ο Θάνος των Last Drive βρίσκεται πίσω από την παραγωγή του πρώτου δίσκου των Monovine για λογαρισμό της Inner Ear.
CBGB - πολύ μέτριο και σίγουρα κατώτερο του μύθου του εν λόγω μαγαζιού. Δεν μου έδωσε ποτέ να καταλάβω πώς δημιουργήθηκε αυτός ο θρύλος και περισσότερο έμοιαζε με ρεπορτάζ που παρουσίαζε την πορεία του ιστορικού κλαμπ προς το κλείσιμο. Πολύ μιζέρια μου έβγαλε και για δεύτερο φιλμ στη σειρά ο ήχος ήταν άθλιος αλλά εδώ δεν ξέρω αν έφταιγε το ίδιο το φιλμ ή το σινεμά.
ΑΤP Festival - Μαγικό. Πιο πολύ σε βιντεοκλίπ έφερνε παρά σε ντοκυμαντέρ-αφιέρωμα. Ό,τι πιάνει ο Vincent Moon γίνεται χρυσός αν και το συγκεκριμένο φιλμ δεν ήταν αποκλειστικά δικό του, όπως είπε μετά το τέλος της ταινίας. Περισσότερα για τον Moon παρακάτω.
Roskilde - Και μόνο που το είδα κουράστηκα. Άπειρη λάσπη, drugs, booze και χίπικη φάση. Ήρθε και το δυστύχημα στους Pearl Jam κι έδεσε. Ο διοργανωτής μετά από αυτό πρέπει να ξέφυγε τελείως και όταν μίλαγε στην κάμερα στα δανέζικα μου θύμιζε φιγούρα από ταινία του Bergman. Primavera forever!
Γενικά μαλακισμένο το σύστημα με τις προσκλήσεις και τις διαπιστεύσεις στις Νύχτες Πρεμιέρας. Ευτυχώς που είχα αγοράσει κανά δυο εισιτήρια από την αρχή και πρόλαβα την προτελευταία θέση για Last Drive. Στο ATP βέβαια και στο Roskilde έβρισκες άνετα, όχι όμως και στο CBGB. Πάντως και με τα εισιτήρια δε μπορείς να είσαι σίγουρος μετά τo μπάχαλο στην προβολή του Κυνόδοντα. Καμιά αίθουσα παραπάνω από του χρόνου δε νομίζω ότι θα ήταν κακή ιδέα εκτός κι αν επιδιώκουν να διατηρούν αυτή την hard-to-get μαλακία.
Οι Veils ήταν αρκετά καλοί και πειστικοί την Παρασκευή στο Gagarin και έδωσαν ένα τίμιο live ενώπιον ενός κοινού το οποίο δεν ξεπερνούσε τις δύο εκατοντάδες σε αριθμό. To The Letter από τον καινούριο τους δίσκο είναι κομματάρα ενώ όταν αποφασίζουν να τα σπάσουν μια χαρά τα καταφέρνουν. Ίσως θα έπρεπε να το αποτολμούν πιο συχνά. Κρίμα που το ηλεκτρικό πιάνο δεν πήρε ποτέ μπρος και περιόρισε τις δυνατότητες του live. Οι Deadbeat Escapement που έπαιζαν πιο πριν μου ακούστηκαν πολύ ενδιαφέροντες και μαλακία που τους πρόλαβα στο τέλος. Τσεκάρετέ τους.
Α,μωρή Πάτρα, πως στο διάολο τα καταφέρνεις και βγάζεις συνέχεια από αξιοπρεπείς μέχρι πολύ καλές μπάντες ένας θεός το ξέρει.
Υποσχέθηκα όμως περισσότερο Moon και ήρθε η ώρα του. Ο Moon, o οποίος παρευρέθη όπως είπα και πιο πάνω στην προβολή της ταινίας-αφιερώματος για το ΑΤP Festival, είναι ένας άνθρωπος τον οποίο (μισώ/φθονώ) ζηλεύω με την καλή έννοια και θαυμάζω. Γιατί αυτό? Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό που κάνει στη ζωή του είναι να γυρνάει όλο τον κόσμο και με την κάμερά του να βιντεοσκοπεί-σκηνοθετεί μπάντες να παίζουν στους πιο άκυρους χώρους. Κάτι αντίστοιχο έκανε και το Σάββατο το βράδυ στο Booze για 16 ελληνικές μπάντες. Ήταν μια φανταστική βραδιά με διάφορα απρόοπτα, πολλή μουσική, αστείρευτη από τον ίδιο ενέργεια και good feeling από όλους όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν στο μαγαζί της Κολοκοτρώνη. Αυτό που περισσότερο μου έκανε εντύπωση όμως ήταν το πόσο φιλικός, ευδιάθετος και cool ήταν με όλους. Ανυπομονούμε για το τελικό αποτέλεσμα των γυρισμάτων του. Εδώ βρίσκετε links για να απολαύσετε τη δουλειά του: www.temporaryareas.com www.takeawayshows.com http://www.vimeo.com/temporaryareas
Ο Σπύρος Πυργιώτης, ιδρυτής του thetextpage.com κατάφερε τελικά να συγκεντρώσει το ποσό των 17.000 λιρών που χρειαζόταν για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αγγλία χάρη στην πρωτότυπη ιδέα του με το online κείμενο-διαφήμιση. Όταν έχεις καλές ιδέες, ανταμείβεσαι (συνήθως).
Πάει και το Indiepassion, το κατέβασε η blogger. Αναμενόμενο, γι'αυτό και ο τύπος που το έτρεχε ξεκίνησε το We are the sleepy heads.
Ganglians από Σακραμέντο μεριά εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου