Ejekt Festival Day 1

Πόσο βαρετή μέρα...Το περυσινό Fly Beeyond μου θύμισε. Και όχι μόνο στη βαρεμάρα αλλά και στην προσέλευση του κόσμου. Πάνω από 3.000 αποκλείεται να είχε. Αφού στις μπύρες δεν περίμενες καθόλου! Που πέρυσι για να πάρεις μπύρα έκανες μισάωρο..
Τελικά πιστεύω ότι στα φεστιβάλ περισσότερο μετράει η διάθεσή που σου δημιουργεί ο χώρος και η οργάνωση παρά το line-up το ίδιο και αν οι μπάντες παίζουν καλά ή όχι. Και τουλάχιστον για την πρώτη ημέρα το Ejekt το είχε χαμένο το παιχνίδι από την αρχή. Μόνο και μόνο τα ζώα που είχε στις πόρτα για να ελέγχουν τα εισιτήρια ήταν αρκετό. Το ξαναείπαμε και για το Synch αλλά στο Ejekt ήταν ακόμα πιο έντονο. Είμαστε θεατές και όχι εν δυνάμει εγκληματίες. Αφού στην τελική όσοι είναι να μπουν τζάμπα θα βρουν τρόπο να το κάνουν όπως και έγινε, χαλαρώστε επιτέλους αγαπητοί κύριοι σφίχτες και συμβάλλετε στη δημιουργία ενός όμορφου κλίματος. Για να μη μιλήσω για τους φύλακες πάνω στα κοντέινερς που σάρωναν την περιοχή ωσάν ελεύθεροι σκοπευτές. Στους συγκεκριμένους τύπους βέβαια έτσι τους έχουν πει έτσι κάνουν, οπότε αλλού πέφτει η ευθύνη. Τέλος πάντων, αρκετά με δαύτους αλλά πιστεύω ότι σε τέτοιες περιόδους που τα πράγματα είναι στα άκρα με την αστυνόμευση και την καταστολή αλλά και με βάση πρόσφατα "εκρηκτικά" γεγονότα στην ίδια μάλιστα διοργάνωση, ο έλεγχος και η φύλαξη του χώρου θα έπρεπε να έχει άλλο χαρακτήρα.
Όχι βέβαια ότι ο άδειος και σκοτεινός χώρος στον οποίο έμπαινες στη συνέχεια ήταν καλύτερος. Μια μεγάλη απρόσωπη παράγκα χωρίς κανένα ενδιαφέρον, μόνο ένα περίπτερο για τα κουπόνια, το οποίο μύριζες τα νύχια σου για να καταλάβεις τι είναι, ένα μπαρ για μπύρες και η indoor σκηνή.
Ας παμε και στα live τώρα.
White Lies: το τελευταίο τραγούδι προλάβαμε γιατί η κίνηση στην παραλιακή ήταν τραγική. Δεν ακούσαμε και κανέναν πάντως ενθουσιασμένο.
Starsailor: δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός για την εμφάνισή τους γιατί δεν βρίσκω τίποτα ενδιαφέρον στη μουσική τους και η ένρινη φωνή του τύπου ματώνει τα αυτιά μου. Καλύτερη στιγμή by far το Hot&Cold της Katy Perry που έπαιξαν για λίγα λεπτά.

Editors: Ίσως κατάφεραν να με κάνουν να βαρεθώ περισσότερο και από τους Starsailor. Τα καινούρια κομμάτια τους είναι χάλια, o ήχος ήταν χάλια και ακούγαμε μόνο τη φωνή του Tom Smith και τη μπότα, το καλύτερο κομμάτι τους, All Sparks, δεν το έπαιξαν και το μόνο highlight ήταν το Munich. Πέρασαν και δεν ακούμπησαν!
Pixies: ή αλλιώς πόση διαφορά έχουν οι μεγάλες μπάντες με αυτές της σειράς.Καμιά σχέση με ό,τι ακούσαμε την υπόλοιπη μέρα, έπαιξαν τα πάντα μέσα σε μία ώρα και ένα τέταρτο, η Kim ήταν φανταστική (και στα φωνητικά και στο μπάσο) και η πιο επικοινωνιακή και με λίγα λόγια απέδειξαν γιατί υπήρξαν μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες της αμερικανικής alternative σκηνής, έστω και αν έχουν να βγάλουν καινούριο υλικό πάνω από 15 χρόνια, έστω και αν έχουν παραδεχτεί ότι ο μόνος λόγος που έχουν επανασυνδεθεί και κάνουν περιοδείες είναι τα έσοδα από αυτές.

Με τόσο λίγο κόσμο στο φεστιβάλ, η επιστροφή δεν μας δυσκόλεψε καθόλου και έτσι αποχωρήσαμε αναρωτώμενοι τι θα μας επεφύλασσε η επόμενη η μέρα.